De Tongariro Alpine Crossing: een pittige wandeling die zeker niet mag ontbreken als je door Nieuw-Zeeland reist. Tijdens deze tocht loop je over een buitengewoon maanlandschap, je ziet vulkanen, de azuurblauwe meren zijn fenomenaal en als je eenmaal boven bent word je beloond met een prachtig uitzicht. Vandaag wil ik jullie laten kennismaken met dit ongerepte park, het Tongariro National Park! Geniet ervan…
‘er word gezegd dat dit de mooiste wandeling van Nieuw-Zeeland is’
EERST WAT PRAKTISCHE INFO:
♥ Het park ligt op het Noordereiland aan de zuidkant van het Taupomeer.
♥ Je kunt deze crossing in één dag lopen: 19,4 kilometer, dat is ongeveer 7,5 uur lopen.
♥ Goede wandelschoenen zijn sterk aan te raden.
♥ Het is een vrij pittige wandeling, dus enige conditie is vereist.
♥ Je moet erg vroeg uit de veren, denk aan 5 uur in de ochtend.
♥ Neem voldoende eten en drinken mee.
♥ Er zijn tijdens de wandeltocht maar weinig toiletten, vergeet je wc-papier niet!!
♥ Doe voldoende laagjes kleren aan, want de temperaturen kunnen erg snel veranderen.
♥ Neem zonnebrand mee, want je wilt natuurlijk niet verbranden.
♥ Vanaf 30 tot 65 euro kun je en trip plannen naar dit National Park.
Bron: www.nieuwzeelandonline.nl
‘Ik was wel een beetje gespannen, want ergens in mijn achterhoofd hoorde ik nog steeds mezelf zeggen: kan ik dit wel’
HOE HEB IK DEZE CROSSING ERVAREN:
Ik heb even getwijfeld, kan ik dit wel? Maar al snel dacht ik, ik doe dit gewoon want ik kan dat! We zijn niet voor niets helemaal naar de andere kant van de wereld gereisd.
Jezus, wat is het vroeg. Zoals de meesten van jullie vast al weten houd ik niet zo van de vroege ochtend, ben totaal geen ochtendmens. Deze keer viel het reuze mee en was ik niet eens chagrijnig haha. Ik was wel een beetje gespannen, want ergens in mijn achterhoofd hoorde ik nog steeds mezelf zeggen: kan ik dit wel. Rond de klok van 6 uur werden wij (en de rest van de groep) opgehaald vanuit ons hostel, een YHA hostel trouwens. Omdat we in het National Park zelf overnachten waren we al vrij snel op ons startpunt, ik denk dat we nog geen half uur in het busje hebben gezeten.
‘Pff.. had ik vooraf maar aan een betere conditie gewerkt’
En daar gingen we: onze eerste ‘lange’ crossing ooit. Na een uurtje of anderhalf wandelen dacht ik nog, ohhh dit gaat makkelijk. We liepen over een aangelegd (soort van) pad langs kleine riviertjes en tussen hoge groen-gele bergen, al best spectaculair.
Het was tijd voor de eerste klim waar ik vrolijk aan begon, maar al snel werd mijn vrolijkheid omgezet in chagrijnigheid. ‘Die stomme traptreden, ik krijg zo meteen nog een hartaanval’ als ik er nu aan terugdenk lach ik mezelf uit, haha. Pff.. had ik vooraf maar aan een betere conditie gewerkt , jammer want ik heb van dat stuk niet veel van de omgeving kunnen genieten. Gelukkig hebben we de foto’s nog… Na deze eerste al pittige klim kwam een flink stuk vlak landschap, daar kon ik even op adem komen. Mijn zintuigen daarentegen werden aan alle kanten geprikkeld, opeens stond ik op de maan en voelde het warmer.
Het zwaarste stuk was aangebroken: het beklimmen van de Red Crater. Op zich was deze beklimming qua lengte helemaal niet zo lang, alleen omdat het zo hoog ligt -en ik met mijn slechte conditie- heb ik er drie kwartier over gedaan. Om de 100 meter moest ik rusten om weer op adem te komen, maar ik heb de top gehaald. SUPER GAAF! Dit uitzicht is zó vet, ik heb werkelijk mijn ogen uitgekeken. Het is niet te omschrijven zo mooi, die blauwe kleuren!
‘drie uur geleden liep ik nog over een maanlandschap’
De afdaling was van start gegaan, langs azuurblauwe meren met af en toe wat groen. Schitterend en goed voor de bovenbenen haha. Vanuit hier kun je de omgeving goed zien en weer relaxed (zonder conditionele problemen) wandelen.
‘het eerste wat ik dacht was: douchen en naar bed’
Op een gegeven moment loop je door een regenwoud en ik vond dat best een rare gewaarwording, drie uur geleden liep ik nog over een maanlandschap. Na drie kwartier regenwoud had ik er wel een beetje genoeg van, ik hoopte na elke bocht de parkeerplaats te zien.
Ik hoorde mensen klappen en had geen idee waarom, maar ze klapten voor ons want wij hadden het gehaald. Wij zijn op ons eindpunt!! Na 6 uur en 35 minuten stonden we weer beneden en het eerste wat ik dacht was: douchen en naar bed. Pas de volgende dag drong het tot me door: Wat was dit GEWELDIG!
FEITJES & WEETJES:
♥ Dit National Park heeft drie actieve vulkanen: Mount Ruapehu, Ngauruhoe en Mount Tongariro.
♥ Ik had het ook best zwaar tijdens de beklimming van de Red Crater, zo’n 1886 meter hoog.
♥ De vulkaan Ngauruhoe diende als decor voor Mount Doom in de film Lord of the Rings.
♥ Er word gezegd dat dit de mooiste wandeling van Nieuw-Zeeland is.
♥ Onderweg kom je opgedroogde lavastromen tegen.
♥ Af en toe komt er een lucht van rotte eieren voorbij, dit omdat je over een vulkanische activiteit loopt.
♥ Tot aan 2007 werd de wandeling de Tongariro Crossing genoemd, maar het werd veranderd naar Tongariro Alpine Crossing. Dit om te laten zien dat het terrein best pittig is.
♥ Je voelt je even op een andere planeet!
zou jij het aandurven!!??
IK BEN OOK TE VINDEN OP SOCIAL MEDIA: FACEBOOK, INSTRAGRAM, BLOGLOVIN en sinds kort ook op YOUTUBE!
