BULA BULA! Dat is het eerste wat je hoort als je op de luchthaven aankomt. Verder wordt er gezongen en nog voordat je de douane voorbij bent, loop je met een kleurrijke bloemenkrans om je nek. Je voelt je even helemaal de ‘queen’ met zo’n feestelijk onthaal.
De Fijianen zijn een heel hartelijk volk die je met een glimlach begroeten, soms maken ze er zelfs een sport van wie het leukste kan lachen, lijkt wel.
Met de bus naar de accomodatie…
Na aankomst in Nadi heb ik de lokale bus genomen, dit omdat het ten eerste het goedkoopst was en ten tweede wilde ik de sfeer van het echte Fiji proeven. Het was een hele hele oude bus, je hoorde het aan alle kanten kraken en er zaten geen ramen in. Samen met mijn vriend waren we de enige ‘vreemdelingen’ in de bus en werden dan ook met nieuwsgierige blikken aangekeken. De hobbelige rit duurde ongeveer 2,5 uur. Het was een hele ervaring, want de weg was niet overal even goed. Tussendoor waren er een aantal stops, zo ook bij een grote markt waar je wat eten of drinken kon halen. Wat ik fascinerend vond, is dat alles nog op een ouderwetse manier gaat; geen airco, geen deur, handgeschreven bonnetjes en onze tassen tussen de zakken aardappelen. Dat is voor ons als westerlingen bijna niet meer voor te stellen.
Fiji Beachhouse, een paradijsje…
Rond de klok van 15.00 uur dan eindelijk aangekomen op onze verblijfplaats voor de komende 10 dagen. Omdat wij op onze wereldreis zoveel gereisd hadden moest deze trip een relax/chill vakantie worden. Haha hoezo verwend? Vakantie vieren in je vakantie… Maar goed, we zijn aangekomen, even checken wat we nou eigenlijk echt geboekt hebben: kamer is netjes, lekker eten, een zwembad, eigen strandje, genoeg activiteiten, goedkoop en goed weer. Ik was dolgelukkig dat snap je wel!
Personeel…
Iedere dag werd er luid geroepen: GOODMORNINGGGG TESS! Nou ja, de dagen dat ik het ontbijt haalde dan haha. Het personeel bestaat alleen uit rasechte Fijianen, die allemaal op Fijitime leven. Fijitime houdt in dat je alles op je gemakje doet, onder het werk belt, poolt en volleybalt en extreem langzaam sloft in plaats van loopt. Ze zijn wel elke dag weer vrolijk en behulpzaam. Er is geen dag geweest dat ik ze niet heb horen lachen… verbazingwekkend hard heb horen lachen! Zelfs de drie hondjes leefden op Fijitime. En binnen “no time” zat ik ook helemaal in het Fijitime-ritme, dit heeft nog een aantal weken geduurd.
Activiteiten….
Naast het luieren in de zon heb ik natuurlijk ook een aantal activiteiten gedaan die je vanuit het resort/hostel kon boeken.
Paardrijden over het strand was één van de eerste dingen die ik graag wilde doen. Dit had ik al zo vaak in films gezien, vooral hele romantische films met natuurlijk die ondergaande zon. En zo voelde het ook, ik vond het te gek!
Bij het strand lagen kajakken waar je gebruik van kon maken. Pfff, ik had niet gedacht dat het zo enorm zwaar zou zijn, echter genoot ik wel van het mooie uitzicht vanuit zee.
Op één van de laatste dagen heb ik een Bushtrek gedaan met als hoogtepunt zwemmen bij een waterval, echt gaaf. Die dag had het flink geregend, dus erg modderig in de jungle, vandaar dat het beter was om op blote voeten verder te lopen. Een bizarre ervaring!
Natuurlijk waren er nog veel meer activiteiten zoals: Snorkelen, surfen, volleyballen, heerlijke massages, manden maken van kokos en het drinken van Kava (een lokaal drankje).
Oh oh Fiji wat was je heerlijk! Ik heb echt gigantisch genoten!
Die watervallen, prachtig! Eigenlijk is alles prachtig, maar ik kan me de sfeer bij de watervallen zo voor me halen, heel mooi! En ik zou ook best in Fijitime willen leven, helaas is de westerse wereld daar weer niet zo op ingesteld…